سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

کوچک که بودیم...
نویسنده: سمیرا(یکشنبه 85/7/30 ساعت 10:40 عصر)

کوچک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم.

کاش همان کودکی بودیم که

حرفهایش را از نگاهش می توان خواند

اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمیفهمد...

ودل خوش آنیم که سکوت کرده ایم

سکوت پر ،بهتر از فریاد تو خالیست...